Tuhaf değişik güzel kelimelerinde geziniyorsun, korkular var o gözlerde biliyor musun, ön yargı, hüzün birazda...
Boşvermişlik var dışında, umursamazlık ve bir o kadar da hayatın içinde tükenme, kaybolma belki de. Yorgun musun adımlamaktan hayatı? Yordular mı seni de... Çabalıyor musun bir yerlere gelmeye... Özlüyor musun maskesiz çocuk günlerini sende. Ağlamak belki de istediğin, belki de rahat kalmak kaygısı kim bilir. Sen bilirsin bir tek ve anlatmazsın değil mi? anlatmak kaygısıyla başlar önce, sonra anlamayanları görürsün, sonra bitmiştir artık çabalar, anlatsam ne olur ki anlasa ne olur...
Bugün vardır dostlar, yarınsa muamma, birileri girer yalın kesimlerine hayatının, sonra çekimler başlar hayatında karışık yaşamlar, kalmaz kimseler sığlıktan, iki elde tek kürek ilerlemeye mahkûm bırakılırsın, sonra bırakırsın akıntıya kendini, bırakırsın gideceği yere gitsin artık, karşına çıkan gözlere saldırırsın sonralarında. Umursamazsın artık değil mi? kırmak kolayken kırılmak niye dersin...
Aldatırsın çevrendekileri, sonra anlarsın ki aldanırsın, küreğine asılırsın yine ve yine durulursun, yorgunsun ama çabalıyorsun değil mi hala? Üzgünüm bir mutlu sonum kendime yokken sana da yok maalesef, sen kendi mutlu sonunda kavuş kendine olur mu?